Od pomotehničkih mera u gajenju voćaka rezidba je jedan od najodgovornijih i najkorisnijih zahvata za ostvarivanje rentabilne proizvodnje. Kod voćaka ona se obavlja u periodu mirovanja i tokom vegetacije. Rezidba voćaka u fenofazi „mirovanja“ voćaka (biološkog i ekološkog)  kod jabučastih vrsta je osnovna i zahtevnija, a u godišnjem ciklusu ovih vrsta, obično, se izvodi od opadanja lišća (krajem novembra), pa do intenzivnog kretanja sokova u stablima, koje je regulisano radom korenovog sistema i omogućeno porastom temperature zemljišta. To je, uglavnom, u prosečnim vremenskim uslovima naše klimatske zone sredinom do kraja marta meseca.

Uzgojna rezidba voćaka se poklapa sa periodom razvoja voćaka u kojem preovladava intenzivni vegetativni porast. Zbog toga je nužno da se poznaju i fiziološke promene koje se rezidbom mogu izazvati. Tako, ukoliko se primenjuje kratka rezidba dolazi do usporavanja stupanja voćaka na rod, ali nepovoljno deluje i potpuno izostavljena rezidba. Ukoliko se ne izvede bilo kakva rezidba u ovom periodu, nepovoljno će se odraziti na porast mladih voćaka, kao i na njihovu kasniju produktivnost. Orezana voćka tokom vegetacije ima duže letoraste, krupnije lišće, dok mnogi pupoljci rastu u produžne letoraste. Time se i izdužuju majski buketići, aktiviraju mnogi spavajući pupoljci u rodne u narednoj vegetaciji. Rodne grančice su brojnije sa više formiranih cvetnih pupoljaka. Osim na povećanje vegetativne mase, značajan uticaj rezidbe je na bolju oplodnju cvetova, održavanje plodova i njihov razvoj, što omogućuje veću rodnost i kvalitet plodova. Generalno, dobro izvedena rezidba ima pozitivan uticaj na opšte zdravstveno stanje voćaka.

U intenzivnom gajenju jabuke, u komercijalne svrhe najčešće se formiraju krune kod sorti na generativnoj podlozi: vaza, piramida i pravilna palmeta sa kosim granama. Na vegetativnim podlogama najčešće se formiraju sledeći oblici krune: vitko vreteno, vertikalna i horizontalna kordunica, vretenast žbun, lepaž sistem, kao i mnogi dekorativni oblici krune.

Kruna jabuke je u prostoru (piramidalna, kotlasta, vretenast žbun, vitko vreteno…), ali može biti i u jednoj ravni (npr. špaliri, kao živa ograda). Najčešće se susrećemo sa palmetom kosom i horizontalnom, lepaž krunom, tome-buše sistemom gajenja i dr.

Kod svih oblika krune zajedničko je  da im se osnovne grane najbolje razvijaju pod uglom od 45°. U takvom granjanju postiže se najbolja veza osnovne grane sa centralnom granom tj. deblom, a i raklje su otpornije na prirodne vremenske uslove (pre svega na negativne temperature, kao i na preobilne snežne padavine, vetar…). Donje grane po položaju trebalo bi da se razvijaju pod manjim uglom u odnosu na gornje. Svaka osnovna grana bilo kojeg oblika krune, samostalno posmatrana, ima gotovo identičan razvoj, razgranjava se naizmenično dajući grane trećeg reda (prva na manjem rastojanju – oko 30 cm od centralne granevoditeljice, druga na oko 50–80 cm, u zavisnosti od bujnosti, sortnih osobina i osobina podloge. Naravno, veliki uticaj imaju i drugi činioci kao što su: osobine zemljišta, sistem i nega u gajenju, vrsta i tipovi sadnog materijala (npr. tzv. knip sadnice sa prevremenim rodnim granama), agroekološki uslovi i dr.

Rezidba za formiranje krune jabuke poklapa se u uzgojnom periodu u kome preovladava vegetativni prirast. Na osnovu toga važi pravilo da se u ovom periodu rezidba svede na najmanju meru. Njenim izvođenjem koriguje se prirodan porast i utiče na razvoj potrebnih grana i grančica. Nije preporučljivo da se od ukupne godišnje vegetativne mase rezidbom ukloni više od 25% grana.

Pri obavljanju ove rezidbe u uzgojnom periodu jabuke  trebalo bi se pridržavati izvesnih zakonitosti, kao što su:  grane, koje sa vertikalnom osom zaklapaju manji ugao brže rastu i razvijaju se, kao i one grane koje su više po položaju, deblje grane , kao i one grane koje se duže orežu. Na kraće orezanim granama više pupoljaka razviće se u letoraste. Oni se nejednako razvijaju, zavisno od toga pod kojim uglom raste grana , kao i od dužine na  koju se prekraćuje u narednoj vegetaciji. Prema tome nastaje brža ili sporija transformacija lisnih u cvetne pupoljke, odnosno od toga u mnogome zavisi i formiranje rodnih grana, odnosno rodnog drveta.

Letorasti se jače prekraćuju u cilju izazivanja njihovog razgranjavanja. Suprotno tome, umereno skraćivanje letorasta omogućuje stvaranje sekundarnih grana koje bi trebalo da formiraju rodno drvo i rodne grančice.

Osnovne grane koje čine skelet krune, po mogućstvu, usmeriti pod uglom od 45–65° u odnosu na zamišljenu osu, dok sve ostale  trebalo bi da se razvijaju više horizontalno.

Navedene zakonitosti u rezidbi jabuke su opšteg karaktera i odnose se na sve oblike krune. Naravno, sortne osobenosti ove vrste zahtevaju i određene specifičnosti u primeni ove pomotehničke mere i planiranju rodnog potencijala različitih sarata. Na primer, postoje razlike u primeni rezidbe bujnijih sorti (melroze, čadel, gloster i dr.) u odnosu na manje bujne pr. ajdared, zlatni delišes, greni smit, jonagold, zavisno od podloge i sl. Praktični primeri i stanje nakon berbe plodova su model za najefikasniju i najcelishodniju primenu rezidbe u zasadima odgovornih voćara.