Grupa lekovitog bilja obuhvata oko 1700 vrsta koje spadaju u oko 90 botaničkih familija. Među njima oko 50 vrsta su u redovnoj proizvodnji, dok se ostale nalaze u prirodi u divljoj formi. I jedne i druge se koriste kao sirovine za proizvodnju lekova, začina, u kozmetičkoj industriji, u ishrani, prave se čajevi, tinkture, melemi i drugo. Lekovite, aromatične i začinske biljke su biljke koje svojim hemijskim sastavom utiču na lečenje pojedinih bolesti, poboljšavaju ukus i miris jela i lekova a svojim eteričnim uljima često ulaze u sastav proizvoda kozmetičke industrije i parfimerija. Zauzimaju veoma značajno
mesto kako u ishrani tako i lečenju ljudi i životinja. Svaki treći lekoviti preparat koji se koristi u savremenoj medicini je izdvojen iz biljne sirovine ili uz učešće produkata biljnog porekla. Ova sirovina se može dobiti sakupljanjem divljih biljaka ali poslednjih godina sve više i organizovanim gajenjem.

Lekovitost biljke ili nekog njenog organa dolazi od hemijskog sastava, odnosno materija koje imaju lekovito dejstvo na ljudski ili životinjski organizam. Neke materije su lekovite u malim količinama, dok u većim deluju kao otrovi. Lekovita svojstva proučava

Fitoterapija kao grana Farmakologije, nauke koja proučava lečenje pomoću bilja. Druga nauka je Farmakognozija, nauka o drogama (lekovitim sirovinama), koja opisuje prirodne lekove anorganskog (mineralnog) i organskog (biljnog i životinjskog) porekla.
U savremenom društvu je dat naglasak sintetičkim proizvodima odnosno primenjenoj hemiji, što se odrazilo i u medicini gde je većina lekova sintetizovana. Poslednjih godina raste svest o potrebi promene načina ishrane, vraća se tradicionalna ishrana i proizvodnja prirodnih lekova. Zato je interesovanje za lekovito, aromatično i začinsko bilje u porastu. Konstantnim povećanjem tražnje ovih sirovina raste potreba za naučnim pristupom ovom problemu, što dovodi do razvoja gajenja lekovitog i začinskog bilja na oraničnim površinama.