Najveći izazov, ali i finansijska stavka u plasteničkoj proizvodnji saksijskog cveća je očuvati biljke u toku jakih mrazeva. Prolećni program počinje već u toku avgusta i u najvećem jeku proizvodnje je zima, posebno kod pripremanja za osmomartovski program.
U toku zime biljke stižu za presađivanje, ožiljavaju se i prehranjuju, a u plasteniku temperatura ne sme biti niža od 15°S. Kao najisplativije rešenje dugogodišnjih proizvođača jesu kotlovi na drva. Takođe se preporučuje i slama ukoliko proizvođač poseduje prostor za skladištenje ili kotlovi na strugotinu.
Skuplja varijanta, što opet zavisi od veličine i vrste plastenika, jeste električno podno grejanje, na stalažama gde se uzgaja saksijsko cveće.
Bitno je napomenuti kvalitet samog plastenika, jer kod većih snegova dolazi do urušavanja konstrukcije, važan je kvalitet folije, da li poseduje automatizaciju kontrolisanja temperature ili ima mogućnost gornjeg otvaranja plastenika.
Postavljanje zaštitnih mreža ima za cilj da osim visokih temperatura i preterane osvetljenosti biljke zaštiti i od vremenskih nepogoda – grada. Ove zaštitne mreže, izrađene od polietilena, prekrivene Al – prevlakom, mogu se razlikovati po boji, gustini i strukturi. Osim navlačenjem preko folije mogu se koristiti i u proizvodnji povrća na otvorenom prostoru.