Oblik krune treba formirati takav da bude najpribližniji njenom prirodnom obliku uz usklađivanje rezidbe sa biološkim zakonitostima, kako bi one došle do punog izražaja.Leska prirodno formira žbun. Zbog toga se nekada davala prednost ovom obliku krune. Gajena na ovaj način leska razvija veliki broj izdanaka, brže prorodi, pa se zbog toga smatra da daje veće početne prinose, naročito ako se primenjuju redovno agrotehničke i pomotehničke mere . Ovaj uzgojni oblik zahteva veći prostor i samim tim i manji broj stabala po hektaru.
Formiranje žbuna započinjemo prekraćivanjem sadnice na 20-30 centimetara. U toku vegetacije dolazi do razvijanja izdanaka iz korena. Po jednom sadnom mestu ostavlja se 4-7 izdanaka. Odabrane izdanke malo prekratimo u cilju boljeg razgranavanja. Formiranje ovog uzgojnog oblika sastoji se dalje u proređivanju letorasta i uklanjanju onih koji se nalaze u unutrašnjosti da bi se dobilo maksimalno osvetljenje, jer svetlost utiče na brže formiranje cvetnih pupoljaka.
Ovaj uzgojni oblik je lak za formiranje ali poteškoće nastaju kod održavanja krune i uklnjanju novih izdanaka u osnovi kao i prilikom obrade zemljišta i berbe. Kao nedostatak ovog uzgojnog oblika možemo uočiti problem po pitanju mehanizovanog otklanjanja novoizbilih izdanaka oko osnove samog žbuna. Ovakav uzgojni oblik se generalno primenjuje u zasadima lociranim na većim nadmorskim visinama I na manje plodnim zemljištima.
Kako formirati stablo?
Prvi korak je prekraćivanje sadnica na 50 do 80 centimetara. U narednoj vegetaciji na mestu prekraćivanja izrasta veći broj letorasta. Prilikom rezidbe ostavljaju se tri do četiri letorasta, a svi ostali se uklanjaju.( prilikom odabira letorasta za ostavljanje treba voditi računa o njihovom položaju u odnosu na sadnicu i birati što širi ugao između položaja letorasta.) Rastojanje letorasta treba da bude minimum 15-20 centimetara. Odabrane letoraste treba skratiti maksimalno za jednu trećinu dužine kako se iniciralo razgranjavanje.Na svakom od ovih letorasta formiraju se tri do četiri sekundarne grane. Prilikom izbora sekundarnih grana treba voditi računa i o njihovom položaju i udaljenosti jedne od druge, da ne bi došlo do njihovog preklapanja i kasnijeg zasenjivanja. Prva sekundarna grana bi trebalo da bude na visini od 30 centimetara osnove ostavljenog letorasta, a sledeća na 50 centimetara od prve.
Pogodan je za ravnija područja gde se veći broj poslova obavlja mehanizovano.
Forma niske stablašice vaze
Ovaj sistem gajenja karakteriše krunu koja se formira na visini od 30 do 40 cm. Za razliku od uzgojnog oblika žbuna, kod sistema niske stablašice izvođenje mehanizovanih operacija uklanjanja izdanaka u blizini osnove je moguće. U jesen se posađeni izdanak prekrati na visini od 30 do 60cm, a sledeće godine se vrši odabir 4 do 5 bujnih grana, tj, bujnih bočnih razgranavanja , pravilno raspoređenih u obliku vaze.
Važno je voditi računa o rasporedu grana i stepenu povijenosti bez obzira na uzgojni oblik.
Naime, povećanjem ugla grananja smanjićemo bujnost i ubrzati početak rodnosti. Grane koje imaju vertikalan položaj razvijaju pupoljke bliže vrhu, a donji pupoljci ostaju neaktivni. Dovođenjem grane u što horizontalniji položaj razvija se više pupoljaka pri osnovi, a mladari su približno iste bujnosti.Prilikom povijanja grana treba voditi računa da grane ne povijemo lučno, jer tako slabi njihov porast, a na mestu povijanja izražena je pojava vodopija. Najbolje je savijati mlade grane dok još nisu odrvenele. Razvođenje jednogodišnjih izdanaka ima za cilj bolje i brže formiranje cvetnih pupoljaka i smanjenje lomljenja grana u kasnijim godinama razvoja i pune rodnosti.Grane koje su izabrane za formiranje krune razvode se pod uglom od 65-75 stepeni u odnosu na stablo voćke. U cilju izvođenja ove mere najbolje je koristiti specijalne savijače grane ili specijalizovani elastičan voćarski kanap.
