Sa 1.130 metara visine planina Rudnik dominira Šumadijom. Savremena istraživanja pokazala su da su ovde bakar, zlato i srebro iskopavali stari Rimljani. Oko ove planie već vekovima se pletu brojne legende, a malo je poznato da je na njenim obroncima i u nedrima nekad je bilo 55 crkava i 17 manastira. Danas na padinama ove prelepe planine postoje četiri „živa“ manastira i crkva u gotovo svakom selu.
Na severnim obroncima planine u klisuri Blagoveštenske reke nedaleko od Stragara nalazi se manastir Blagoveštenje Rudničko posvećen svetim Blagovestima i pripada Eparhiji šumadijskoj. Veruje se da je podignut oko 1400. godine, i čuvar je vekovne srpske istorije. Nije poznato ko je bio kritor ove svetinje, ali najstarije freske, preko kojih su kasnije naslikane nove, datirauju iz perioda s kraja 14. i početka 15. veka. Prvo pominjanje manastira zabeleženo je u turskim zapisima o porezu iz 1476. iz kojih se vidi da je u pitanju svetinja sa vrlo skromnim prihodima.
Manastir je privremeno bio napušten tokom Velike seobe Srba 1690. ali i polovinom 18. veka usled najezde Austrougara. Blagoveštenje postaju centar Srbije kada je Karađorđe u manastiru, pred narodom traži oproštaj zbog ubistva oca, a posebno je bio važan tokom Prvog i Drugog srpskog ustanka. Prva ozbiljnija obnova ove svetinje bila je krajem 18. veka kada su sagrađene kelije, podrum, dovedena je voda u manastir, podignuta vodenica i utvrđene međe manastirskog imanja. Za vreme vladavine Miloša Obrenovića temeljno je obnovljen, kada je na zapadnom delu crkve podignuta velika kula-zvonara, obnovljeni su manastirski konaci, a čitav kompleks je opasan zidom. Manastir je stradao u zemljotresu u maju 1927, a obnovljen je 1937. kada su freske očišćene od gara. Kao znamenitost se čuvalo srebrno kandilo, navodno poklon kralja Petra Oslobodioca iz vremena kad je bio dete. Tokom Drugog svetskog rata nemačka kaznena ekspedicija je srušila i spalila manastirske konake, a samo čudom Božijim crkva je ostala neoštećena. Po završetku rata na ruševinama svetinje privremeno su boravile ruske monahinje i mlada sestra Mihaila Knežević koja je 1947. godine postala igumanija. Od tada manastir je potpuno preobražen – obnovljen je stari i sagrađen novi konak na koji je 25 godina kasnije dozidan sprat sa kapelom, piše na zvaničnom sajtu eparhije Šumadijske o ovoj svetinji.
Današnja crkva manastira Blagoveštenja je skromna jednobrodna građevina sa dubokom polukružnom apsidom, koju čine tri spojene celine, naos sa oltarskim prostorom, priprata i zvonik. Nastajali i spojeni od 14. do 19. veka. Najstariji deo je naos sa oltarskim prostorom, manja građevina pravougaone osnove duga osam i po, a široka pet metara, na čijoj istočnoj strani je nešto izdužena apsida. Zidana je od lomljenog kamena. Oltarski prostor odeljen je od naosa ikonostasnom pregradom. Apsidu, nesrazmerno veliku, a dosta nisku, prekriva polukalota, a naos hrama poluobličasti svod. Krov je prvo bio pokriven olovnim pločama, potom klisom, a danas bakarnim limom.
