Manastir Drenča sa crkvom Vavedenja Presvete Bogorodice nalazi se nedaleko od Aleksandrovca. Sveti knez Lazar i patrijarh Spiridon potvrdili su 1382. godine manastiru Drenča posede u oblasti Rasine i Braničeva. Ova povelja, rađena na zelenoj svili i sa voštanim pečatom čuva se u manastiru Sveti Pantelejmon na Svetoj Gori. Na osnovu ove činjenice smatra se da je podignut neposredno pre toga, najranije 1379. godine.

Ono što je poznato jeste da su manastir Drenču podigli monah Dorotej, a njegova grobnica je otkrivena tokom radova na obnovi crkve – treći hilandarski iguman, i njegov sin Danilo u periodu od 1350. do 1355. godine. Ovaj manastir, u koji je često dolazio i knez Lazar, pominje se i u Žičkoj povelji iz 1382. koja se čuva u manastiru Sveti Pantelejmon na Svetoj gori.

Arhitektonski stil pripada ranoj Moravskoj školi, a vidan je veoma veliki graditeljski uticaj Hilandara na ovu vrstu građe, jer sam manstir ima ukrase i detalje, pa ga i nazivaju „cvetom moravskog stila gradnje“.

O dalekoj istoriji ovog spomenika kulture svedoče i tri poznate povelje nastale još u doba neposredno po izgradnji. Dve od njih napisane su na Kozniku, gradu-tvrđavi iz tog perioda, čiji se dobro očuvani zidovi nalaze na obroncima Kopaonika, negde oko osam kilometara zapadno od Aleksandrovca. Treća, Žička povelja, poznatija kao „Dorotejev svitak“ iz 1382, nalazi se u riznici Manastira Hilandar i potvrđuje brojne veze manastira i kneza Lazara Hrebeljanovića.

Crkva manastira je građena u tradicionalnom moravskom stilu, sa lepim freskama i ikonama koje su uglavnom novijeg datuma, ali su rađene u duhu stare srpske ikonografije. Ambijent oko manastira je vrlo miran i prirodan, sa prelepim pogledom na okolna brda i šume.

Danas je Manastir Drenca aktivan — u njemu živi monaško bratstvo koje se bavi molitvenim životom, ali i proizvodnjom raznih prirodnih proizvoda poput meda, čajeva i ikona. Manastir je omiljeno mesto za vernike i turiste koji traže duhovni mir i žele da upoznaju bogatu kulturnu baštinu Srbije.