Jabučaste i koštičave voćne vrste mogu se rezati u toku cele kalendarske godine. Međutim, kod većine voćara našeg kraja uvreženo je mišljenje da se voćna stabla mogu rezati samo u toku mirovanja vegetacije tj. zimi, pa otuda i ustaljen naziv zimska rezidba. Ovakvo mišljenje je već odavno prevaziđeno u naprednim voćarskim zemljama. Rezidbu treba shvatiti kao deo skupa pomotehničkih zahvata koje sprovodimo tokom cele godine i nije vezana za kalendar, već za fenofaze razvoja gajene biljke. Dobri rezultati se teško mogu postići rezidbom samo u jednom prolazu (najčešće u toku mirovanja), pogotovo kod mladih stabala u toku formiranja uzgojnog oblika, kada se po pravilu čine najveće greške.
Vreme rezidbe rodnih stabala određujemo na osnovu procene rodnog potencijala (proverom stepena diferencijacije rodnih pupoljaka u toku zimskog mirovanja) i vremenskih prilika.
Tako na primer, ako smo na stablu u toku prethodne vegetacije imali preveliki rod i u toku zimskog mirovanja ustanovili slab rodni potencijal (metodom stavljanja pupoljaka na kretanje), a pored toga imamo i nestabilnu zimu sa jačim mrazevima, rezidbu rodnog drveta odlažemo do kretanja vegetacije i otvaranja pupoljaka kada praktično ne možemo načiniti greške pogrešnim rezovima. Samo iznurena, stara i rodom preopterećena stabla treba rezati u toku zimskog mirovanja, jer rezidbom u to vreme podstičemo obnovu vegetativne mase.
