Pepeo je od davnina prepoznat kao poboljšivač zemljišta i pospešivač rasta biljaka, odnosno voćaka.
Pepeo popravlja strukturu teških glinastih zemljišta, dobra je dopuna prirodnm đubrivima, koja su većinom siromašna kalijumom koji reguliše ravnotežu vode i igra ulogu u prenosu hranljivih materija unutar voćke.
Sadrži dosta kalijuma, 10-40% kreča, 5-10% fosfora i dosta mikroelemenata, ne sadrži azot pa ga je potrebno odvojeno dodavati. U poređenju sa mineralnim đubrivima, prosečni pepeo bi imao odnos kao 0-1-3 (NPK).Pepeo dobijen sagorevanjem treseta i kamenog uglja sadrži samo 1-2% kalijuma i fosfora i minimalne količine kreča pa nije preporučljiv kao đubrivo. Pepeo od tvrde vrste drveća sadrže više fosfora i kalijuma nego crnogorica, ali mnogo manje kalcijuma. Takođe, tvrde vrste drveća, kao što je hrast, daju više pepela po jedinici upotrebljenog drveta i više hraniva nego meke vrste drveta. Pepeo od bukve i graba ima sadržaj oko 10-15% kalijuma i 5-10% fosfora. U proseku, gorenjem drveta dobijamo oko 6-10% pepela.
Onaj koji je dobijen od grana i korenja je bogatiji u elementima. Kora drveta ima puno više koncentracije Ca, Al i S. Koncentracije Ca, Mg i Fe u lišću rastu sa starenjem lista. Pepeo od drveta sadrži oko 3% kalijuma čiji nivo će zavisiti od starosti drveta koje je paljeno,odnosno mlado ima veći sadržaj kalijuma od starih grana.
Pre upotrebe pepela u voćnjaku, obavezno uraditi agrohemijsku analizu zemljišta sa preporukom za đubrenje i primeniti isključivo pepeo kojem se zna izvor. Primena prevelikih količina pepela može uticati na smanjenu dostupnost fosfora zbog alkalnosti sredine. Kada je pepeo pomešan sa kompostom, može se upotrebljavati kao malč oko većine voćaka, osim kod maline koje vole kisela zemljišta. Voćke, zavisno od vrste uglavnom dobro uspevaju na lagano kiselim zemljištima pa im ne bi trebalo dodavati velike količine pepela.Od malo veće upotrebe pepela koristi bi trebalo ima vinove loza, naročito ribizla.
Pre upotrebe pepela u voćnjaku, obavezno uraditi agrohemijsku analizu zemljišta sa preporukom za đubrenje i primeniti isključivo pepeo kojem se zna izvor. Primena prevelikih količina pepela može uticati na smanjenu dostupnost fosfora zbog alkalnosti sredine. Kada je pepeo pomešan sa kompostom, može se upotrebljavati kao malč oko većine voćaka, osim kod maline koje vole kisela zemljišta. Voćke, zavisno od vrste uglavnom dobro uspevaju na lagano kiselim zemljištima pa im ne bi trebalo dodavati velike količine pepela.Od malo veće upotrebe pepela koristi bi trebalo ima vinove loza, naročito ribizla.
Pepeo se može dodavati u voćnjak direktno na zemljište u količini od 50-150 g/m² uz obaveznu plitku obradu 3-5cm. Pepeo neće biti dovoljan, već u đubrenju treba koristiti i odgovarajuće količine đubriva sa povećanim sadržajem azota i fosfora. Količina pepela kojom se tretira mora biti kontrolisana,preporuka je da se na površini od 100 m² koristiti ne više od 10 kg pepela godišnje .Upotreba pepela u poboljšavanju zemljišta mora biti s namerom da se postigne, odnosno održi optimalna kiselost zemljišta.
Pepeo se u zemlju unosi u jesen ili rano proleće, u vidu sejanja kroz red voćaka (u pojasu od po 25 cm sa obe strane stabla biljke), a zatim se zakopa frezom ili ručno. Važno je napomenuti da se pepeo, kao ni stajsko đubrivo ne stavljaju uz stabljiku biljke, već isključivo u pojasu od 25 cm, da bi ga biljka nakon zakopavanja lakše i potpuno usvojila.
