Jesenja nega lucerke se svodi na đubrenje PK đubrivima, vreme košenja zadnjeg otkosa, te zaštitu od glodara u cilju povećanja otpornosti za prezimljavanje. U jesenjem periodu lucerka prolazi kroz tkz.period kaljenja u vremenu 30 – 40 dana pred zimu.
Priprema biljke za otpornost na niske temperature počinje još tokom jeseni, kada su dnevne temperature osam stepeni i pri noćnim temperaturama manjim od pet stepeni.
Tokom jeseni, u vreme sunčanih dana, lucerka pri pozitivnim temperaturama, usporeniji proces fotosinteze, a u večernjim, noćnim i jutarnjim satima pri nižim u biljkama dolazi do usporavanja procesa disanja i rasta, što dovodi do nakpljanja ugljenih hidrata (skroba i šećera) koje biljke deponuju u vitalne delove, vrat i krunu korenovog sistema.
Tokom zimskog perioda biljke koriste šećer kao zaštitnu materiju u cilju snižavanja tačke mržnjenja ćelijskog soka, kao i energetski materijal koji obezbeđuje proces disanja.
Nakon završetka procesa nakupljanja rezervnih materija lucerka izdržava temperature od -12°C do -15°C.
Nakon ove faze proces kaljenja se nastavlja i počinje faza kaljenje od -5°C do -10°C. U ovoj fazi dolazi do znatnog obezvođavanja ćelija. U ovoj fazi obezvođavanja, otpornost prema mrazu se znatno povećava i lucerka može da toleriše niske temperature -20°C do -25°C, a pod dubljim snežnim pokrivačem i više od -25°C.
Otpornost lucerke na niske temperature je sortna karakteristika i sa starošću opada. Dobru otpornost prema golomrazici i niskim temperaturama imaju domaće sorte.
Za prezimljavanje lucerke poseban značaj ima fosfor i kalijum koji su dovoljno obezbeđeni u ćelijskim sokovima biljke.
Zato se đubrenje lucerke PK đubrivom u godinama iskorišćavanja izvodi u jesen, a u zavisnosti od obezbeđenosti zemljišta ovim hranivima u lakopristupačnim oblicima što je bitno za uzimljavanje lucerke.
U cilju uspešnog prezimljavanja lucerke zadnji otkos bi bilo dobro skidati u oktobru, što kasnije. Vreme rasta poslednjeg otkosa treba da bude što duže, a u funkciji sinteze organske materije. Najčešće prisutni glodari u lucerištima su:
– Voluharice(Mikrotus arvalis)
– Poljski miš(Apodemus agrarius)
– Hrčak (cricetus cricetus)
U jesenjem i zimskom periodu, kada ponestane hrane posebno su opasni, kada im lucerište postaje dominantan izvor hrane.
Rodenticidi su efikasna sredstva za njihovo suzbijanje. Ispravna primena ovih mamaca je stavljanjem u aktivne rupe, koje glodari prave u lucerištu, a koje nakon stavljanja treba zatvoriti i tako onemogućiti trovanje divljači (zečeva, srna, ptica itd.).
