Savremeni sistem upravljanja organskom proizvodnjom u stočarstvu je regulisan zakonskim aktima, za standarde o kvalitetu organskih proizvoda postoje ne samo definicije kvaliteta i karakteristika finalnog proizvoda, već postoji i kontrola svake priozvodne faze dobijanja primarnog proizvoda pa sve do plasiranja na tržište.
Zakonska regulativa definiše kontrolu proizvodnih procesa koje imaju cilj proizvodnju hemijski i biološki nezagađene, hrane na način koji je ekološki opravdan, ekonomski opravdan i zadovoljava etičke kriterijume o humanom postupanju sa životinjama.
Kako je jedan od bitnih preduslova za postizanje organskog razvoja stočarske proizvodnje ograničena mogućnost primene hemijskih sredstava za zaštitu zdravlja životinja, lokalne, autothone rase dobijaju prednost u odnosu na uvezene.
Ovim se postiže korišćenje prirodnih resursa bez izmena u prirodnog staništu i ne degradira prirodna zajednica, čime se postiže očuvanje biodiverziteta i time obezbeđuje očuvanje domaćih vrsta .

Zbog toga je organsko stočarstvo i poljoprivreda uopšte razvojni put izbora za nacionalne parkove. Ovakvom proizvodnjom čuva se i unapređuje prirodna zajednica, smanjuje se nivo zagađenosti životne sredine i omogućava se očuvanje autohtonih rasa koje predstavljaju veliko nasleđe za buduće generacije, smanjuje se raseljavanje sela, naročito u regionima sa ograničenim potencijalom za intenzivan razvoj i čuvaju se tradicionalne vrednosti ljudskog društva. Istovremeno se obezbeđuje rast prihoda i čuvaju se potencijali za razvoj drugih delatnosti, pre svega turizma.

Kako je po standardima za ovakav vid proizvodnje veoma ograničena mogućnost zdravstvenih problema jedinke u proizvodnji na ovaj način se smanjuje zdravstveni rizik za populaciju ljudi, kao i rizik akumulacije ostatka štetnih materija u organizmima kako životinja, tako i ljudi, odnosno u životnoj sredini uopšte.