Najčešći simptom infekcije Nosema apis je dizenterija (smeđa dijareja na češljevima i spoljašnja strana košnice). Dizenterija zapravo nije uzrokovana gljivicama, iako infekcije N. apis čine zaraženu pčelicu osetljivijom na druge sekundarne infekcije, koje kasnije uzrokuju dizenteriju.

Infekcija sa N. apis povezana je i sa prisustvom pčela meda koji puzi oko ulaza u košnicu, ponekad sa krilima koja se drže pod čudnim uglovima. Neke pčele će imati otečene i masne tragove abdomena i u teškim slučajevima mogu se činiti da drhte.

Radilice koje su inficirane u mladoj dobi postaju nesposobni za proizvodnju hrane za leglo i postaju gnojni u ranoj dobi. Ovo zajedno sa smanjenom sposobnošću polaganja jaja i kratkim životnim vekom zaraženih matica uzrokuje smanjenje proizvodnje legla. To uzrokuje smanjenu snagu kolonija i može dovesti do smanjene proizvodnje meda i teških zimskih gubitaka.

Infekcije N. apis su obično najizraženije u jesen i rano proleće. To je zato što pčele često nisu u stanju da obavljaju čišćenje letova u ovo doba godine, jer je temperatura redovno nedovoljna za let. To dovodi do dizenterije u i oko košnice, što omogućava da se spore podignu u košnici i da imaju veći uticaj na koloniju. Kako se temperature opet zagrevaju, pčele mogu redovno čistiti letove, što dovodi do pada nivoa infekcije unutar kolonije, a bolest postaje nemerljiva. Simptomi će se verovatno vratiti kada uslovi ponovo pogoduju bolesti. Dobre prakse upravljanja (kao što je držanje košnica na toplom i sunčanom položaju tokom jeseni, zime i proleća kako bi se omogućili redovni letovi čišćenja) mogu smanjiti rizik od izgradnje bolesti do štetnih nivoa tokom hladnijeg dela godine.

Nozema ceranae

Za razliku od N. apis, N. ceranae je prisutan na sličnim nivoima tokom cele godine i gubici stanovništva se mogu pojaviti u bilo koje doba godine. Infekcije obično rezultiraju u sporom padu odrasle populacije tokom ljeta i teškim zimskim gubicima. Ponekad se oko košnice vide mrtve pčele, ali to nije uvek slučaj. Infekcija N. ceranae ima sličan ukupni efekat na koloniju kao N. apis. Međutim, ponašanje dizenterije i puzanja pčela koje je povezano sa N. apis, nije zabeleženo kod N. ceranae.

Jedna od najvažnijih mera u suzbijanju nozemoze je redovno slanje zimskih uzoraka na laboratorijsko ispitivanje, jer prisustvo bolesti sa sigurnošću mogu da utvrde jedino stručnjaci.

Tek posle analiza u februaru i martu stiče se pravi uvid u zdravstveno stanje zajednica i dobija dozvola za selidbu na pašu ili prodaju društava, rojeva i matica. Nažalost, kod nas ovo još nije česta praksa, zbog čega se po zajednici dobija i do 50 odsto manje meda i ostalih proizvoda.

Da bi suzbijanje nozemoze bilo uspešno, potrebno je ukloniti medljikovac, a pčele prihraniti šećernim sirupom u avgustu. U proleće treba utopliti i suziti gnezdo, dodati kvalitetnu pogaču i saće redovno zamenjivati, jer ako na njemu ima izmeta, postaje izvor zaraze. Širenje infekcije sprečava se i higijenom pojila, zbog čega se daska na kojoj pčele uzimaju vodu povremeno dezinfikuje vrelom vodom. Farbanjem prednjih strana košnica sprečava se uletanje pčela u tuđu košnicu.