Proizvodnja svinja i svinjskog mesa ima dugu tradiciju u Španiji. Počevši od čuvene autohtone španske rase Iberjiske svinje, popularno nazvane Iberiko, španski sektor proizvodnje svinja i svinjskog mesa se tokom dugog niza godina razvija uglavnom uzlaznom putanjom. Španija je zemlja sa dugom tradicijom proizvodnje tradicionalnih proizvoda od svinjskog mesa a najpoznatiji su španski pršut, takozvani Hamon.

Sa povećanjem broja stanovnika i životnog standarda došlo je i do potrebe za modernizacijom svinjarske proizvodnje i proizvodnje svinjskog mesa u Španiji. Modernizacija se ogledala pre svega u primeni određenih rigoroznih standarda proizvodnje, dobrobiti životinja, pripremi kvalitetne hrane za različite kategorije životinja, zdrvstvene zaštite i biosigurnosti.

Razvoj novih genetskih linija i krmača sa većim brojem živo rođene i zalučene prasadi, kao i boljom konverzijom hrane takođe je doprineo razvoju i unapređenju ove proizvodnje.

Unapređenje proizvodnje i povećanje broja svinja za klanje dovelo je do  novih izazova od kojih je jedan od najbitnijih bio plasman, odnosno prodaja tovljenika. Ovaj izazov je bio jedan od osnovnih za početak udruživanja i nastanak takozvanog sistema integracije u Španiji. Oko 65% svinjskog mesa proizvedenog u Španiji dolazi iz navedenog sistema udruživanja odnosno integracije.

Opisaću jedan oblik integracije na primeru jedne velike grupe kompanija.

Kompanija je počela kao mala mesara i prerada mesa. Kako se posao razvijao, došlo je i do potrebe da se poveća broj zaklanih svinja. Svinje za klanje su kupovane na slobodnom tržištu, što je u početku zadovoljavalo potrebe. Kako je tržište postajalo sofisticiranije, problemi su nastali zbog različitog kvaliteta svinja za klanje kao i razlike u kvalitetu tako dobijenog mesa. Da bi se ovi problemi izbegli, počela je integracija.

Mesna industrija, koja je bila početak nastanka grupe, ulaže sredstva u izgradnju farmi svinja koje će služiti za proizvodnju pre svega kvalitetne genetike. Ovakve farme se nazivaju nukleus farme. Na njima se drže grla čiste rase i vrši se ukrštanje, odnosno hibridizacija, i proizvodnja hibridnih nazimica.

Ove hibridne nazimice se dalje prodaju partnerima, integratorima, koji na svojim farmama proizvode prasad koja će dalje ići u tov.

S druge strane, grupa kompanija koja je osnivač integrisanja, u sopstvenim fabrikama stočne hrane, proizvodi hranu kojom snabdeva farme za proizvodnju tovne prasadi i farme za tov. Takođe, grupa kompanija obezbeđuje veterinarski nadzor i kompletnu zdravstvenu zaštitu.

Na ovaj način, grupa kompanija, čija je osnovna delatnost proizvodnja i prodaja mesa, ima punu kontrolu, popularno nazvanu od farme do stola.

Da rezimiramo, grupa kompanija obezbeđuje kvalitetnu genetiku, obezbeđuje kvalitetnu hranu za životinje, punu zdrvstvenu zaštitu a za uzvrat dobija životinje za klanje koje su maksimalno ujednačene, sa uvek istim kvalitetom mesa, i procentom mesnatosti preko 60%.

Navedeni primer udruživanje, ili integracije kako ga zovu u Španiji, je dao vrlo dobre rezultate i obostranu korist i klaničarima i farmerima. Klaničari dobijaju ujednačenu sirovinu uvek istog, vrhunskog kvaliteta i imaju uvek punu kontrolu celokupnog proizvodnog procesa kao i sledljivost, a farmeri siguran plasman i sigurno tržište uz unapred dogovorene cene.

Uz malo obostranog razumevanja i uzajamnog dogovora između klaničara i farmera sigurni smo da bi sličan sistem mogao da se primeni i u proizvodnji tovljenika i svinjskog mesa u Srbiji.