Moćno oružje u prilagođavanju na sušu su selekcija i uvođenje u proizvodnju sorti i hibrida otpornih na visoke temperature i sušu, a takođe i gajenje sorti ranijeg zrenja.
Bitno oružje u borbi je odabir odgovarajućeg plodoreda – veće učešće ozimih, kao i jarih useva otpornijih na sušu, takođe i usevi različite dubine ukorenjavanja kao i veće učešće leguminoza.

Duboko jesenje oranje poboljšava upijanje i gomilanje zimskih padavina, a rano prolećno zatvaranje zimske brazde smanjuje isparavanja vlage iz zemljišta koje se pojačava porastom temperature.

Razbijanjem pokorice na površini zemljišta tokom vegetacije useva, odnosno plitkom površinskom obradom posle žetve strnina i ranih okopavina – postiže se isti efekat čuvanja vlage u zemljištu.
Na akumulaciju i čuvanje vode u zemljištu ima uticaj mehanički sastav, kao i sadržaj humusa, te stoga đubrenje stajnjakom, zaoravanjem žetvenih ostataka, zelenišno đubrenje, veće učešće leguminoza su bitne mere očuvanja i povećanja sadržaja organske materije.
Pravovremena setva utiče na sigurnije nicanje i izbegavanje suše u kritičnim fazama razvoja useva, dok optimalni smanjen sklop – gustina useva utiče na smanjenje potrebe za vodom. Značajne količine vode mogu se sačuvati pravovremenim suzbijanjem korova.
Veća efikasnost korišćenja vode postiže se i poljozaštitnim pojasevima od vetra.
Zaključak iz svega navedenog je da proizvođači – farmeri jedino primenom pune agrotehnike i odabirom odgovarajućeg sortimenta mogu uticati na izbegavanje,  ublažavanje ili prilagođavanje na sušu.