Za kalemljenje voćaka je potrebno dosta znanja, iskustva, strpljenja i ljubavi a interesantan je posao. Prvo kalemljenje je nastalo verovatno spontano u prirodi priljubljivanjem grana i grančica dva susedna stabla srodnih vrsta. Kasnije je to naučio i usavršio čovek i pretvorio ga u jedan od glavnih načina razmnožavanja voćaka, tako da se kalemljenje voćaka pominje se još za vreme Rimljana i Grka, tako da je njegova istorija stara koliko i voćarstvo a glavna svrha je da se osobine željene plemenite sorte voćaka putem verno prenese na novu voćku koja će zadržati sve najvažnije osobine roditeljske sorte, iako joj koren, a često i deo debla, potiče od druge sorte ili čak voćne vrste. Izborom različitih vrsta podloga moguće je poboljšati sposobnost prilagođavanja određene sorte klimatskim i pedološkim uslovima i modifikovati razne druge osobine sorte, kao što su bujnost, početak stupanja na rod. Leska isključivo kalemiti na sejancu mečje leske koja ne razvija izdanke, što omogućava formiranje voćaka u vidu stablašice. Mečja leska je jedina vrsta leske koja ne formira izdanke pored stable tako da je kasnija eksploatacija lakša jer nema dodatnog posla oko uklanjanja izdanaka kao kod žbunaste forme koja ima mnogo izdanaka. Samo stablo ne troši
nepotrebno energiju na rast izdanaka već na formiranje krune i roda tako da se brže razvija.

Seme mečje leske za proizvodnju sejanaca sakuplja se od odabranih matičnih stabala, tokom avgusta meseca kada kupule počinju da menjaju boju i prelaze iz zelene u braon a početkom novembra se vrši stratifikovanje. Za kalemljenje leske je najbolje koristiti jednogodišnje, negovane podloge a u nedostatku mogu poslužiti i dvogodišnje, dok trogodišnje treba izbegavati.

U zavisnosti od sorte, odnosno dužine internodija kalem grančice odseći na jedan do dva pupoljka. Najbolje je da se podloge kaleme na 15 do20 centimetara iznad zemlje jer ako je suviše nisko, sorta će dohvatiti zemlju i ožiliti što nije dobro. Za kalemljenje leske se koriste uglavnom načini prostog i engleskog spajanja, najbolje da su podloga i plemka iste ili približne debljine, a izvodi se tokom mirovanja voćaka. Za prosto spajanje, oštrim kalemarskim nožem i na podlozi i na kalem grančici pravi se kosi rez, 3 – 4cm dužine. Na kalem-grančici rez treba da je sa suprotne strane od najnižeg pupoljka, nakon toga obaviti spajanje i vezati elastičnom plastičnom trakom a vršni presek kalem grančice premazati kalem voskom. Engleskim spajanjem se obezbeđuje dobra dodirna površinu kambijuma podloge i plemke i čvrstina spojnog mesta. Na podlozi i plemki napraviti kose rezove, koji treba da budu približno iste dužine i površine, zatim na površini kosog reza plemke i podloge pravi se jezičak koji se uklapaju, tj. spajaju i vezuju elastičnim plastičnim trakama a vršni presek premazati kalem voskom.