Natalijina ramonda (Ramonda nathaliae) je višegodišnja, zimzelena zeljasta biljka,ima snažno podzemno stablo.

Visoka oko 10 centimetara, i može imati do pet cvetova. Krunica joj je ljubičaste boje, a kao plod ima čahuru sa velikim brojem sitnih semena.

Botaničar Josif Pančić je  otkrio da cvet ramonda postoji i raste i izvan Španije, područja na kom je otkrivena početkom 19. veka. Prema njegovim otkrićima, ramonda raste i na jugu Srbije, pa ju je stoga nazvao ramonda serbika.

Krajem 19. veka dvorski lekar Obrenovića Sava Petrović primetio je cvet ramonda u okolini Niša.  Ime natalijina ramonda ponela je po kraljici Nataliji Obrenović, inspirisano njenom lepotom.

U stanju je da preživi neverovatno stresne i ekstremno teške uslove života, što je čini prikladnim simbolom velikog stradanja srpskog naroda u Prvom svetskom ratu. Drugi deo amblema čini traka sa motivima Albanske spomenice.

Ono što Natalijinu ramondu čini posebnom, osim njene velike lepote, je i to što poseduje sposobnost da i iz potpuno osušenog stanja ponovo oživi, ukoliko se zalije, što je karakteristika izuzetno malog broja cvetnica u svetu. Iako potpuno osušena ramonda uz malo vode može da se regeneriše.

Natalijina ramonda osim u Srbiji raste i u Makedoniji, severnoj Grčkoj, Albaniji, Crnoj Gori, na severozapadu Bugarske. Na visokim planinama i to onim koje su bile svedok ratne golgote srpske vojske. Nalazi se po obroncima Nidže, nepristupačnim kamenjarima Albanije, stenama severne Grčke, vrletnim klisurama, na severnim, hladnim mestima jugoistočne Srbije… Tamo gde su ostale biljke odavno odustale, ona prkosom procveta.

Ramonda se koristi kod groznice, glavobolje i kožnih bolesti. Istraživački tim je iz srpske ramonde proizveo je  specifičan protein koji će u budućnosti dati izvanredne rezultate kod Alchajmerove i Parkinsonove bolesti.