U pitomoj Mačvi, gde priroda nije štedala na svojoj lepoti, okružen okolnim brdima i šumom nalati se manastir Kaona. Nalazi se na nešto više od 32 km od Šapca u Posavotamnavi, u opštini Vladimirci i pripada Eparhiji šabačkoj Srpske pravoslavne crkve.

Legenda kaže da je manastir kao zadužbinu u 14. veku sagradila Ikonija, sestra Miloša Obilića. Ona je zajedno sa sestrom Vidom pratila brata na Kosovo. Zastali su blizini da se odmore i Ikonija je otišla da donese bratu vodu. Kad se vratila rekla mu je da je videla „Ravnu livadu“ (iznad sadašnje manastirske crkve), koja je kao stvorena za manastir. Brat joj je obećao da će joj pomoći kad se vrati sa Kosova. Obilić se nije vratio sa Kosova, a Ikonija je na tom mestu sagradila manastir, dok je Vida napravila manastir u Vidojevici. Prema arheološkim istraživanjima na mestu sadašnjeg manastira postojala svetinja iz druge polovine 11. veka koju je podigao neko iz dinastije Nemnjića.

Pisani tragoviri govore o stradanju manastira tokom burne srpske istorije. U Prvom srpskom ustanku manastirski konak je pretvoren u bolnicu, a monasi su učestvovali u borbama zajedno sa hrabrim srpskim vojnicima. U manastirskoj crkvi bila smeštena municija za zapadno bojište, pa se bogosluženje  obavljalo u jednoj sobi konaka, koja je pretvorena u kapelu i posvećena Uspeniju Presvete Bogorodice. Sadašnja manastirska crkva, posvećena Svetom Arhangelu Mihailu, podignuta je 1892. u vizantijskom stilu na temeljima stare crkve. Ostaci ove svetinje pronađeni su decenijama kasnije kad je podignut pod u manastirskoj crkvi kako bi se stavilo podno grejanje. Zidana je ciglom na kamenom temelju, u koji su uzidani svi spomenici sa monaškog groblja koje se nalazilo u porti. U Prvom svetskom ratu austrougarski vojnici su spalili crkvenu arhivu i odneli dva zvona, a crkva je mnogo postradala. Tokom Drugog svetskog rata manastir je bio neka vrsta prihvatilišta, crkva je bila u lošem stanju, a nakon rata zakonom o agrarnoj reformi oduzeto je 120 hektara manastirske zemlje. Manastirski zvonik udaljen je dvadesetak metara od sadašnje crkve. Pretpostavlja se da su se do 1911. godine, kada je zvonik podignut, zvona nalazila u kubetu crkve, iznad zapadnih vrata. Velika obnova ove svetinje počela je postavljanjem oca Teofila za starešinu manastira 1962. godine. Svaki put kad je obnavljanja nešto je malo šireno i dodavano. Fasada je snežno bele boje i savršeno se uklapa u prirodno okruženje.

Prvobitne freske u crkvi Turci su sastrugali kopljima, ali su urađene nove. Završene su 1996. a uradio ih je čuveni fresko slikar Dragan Marunić koji je oslikao više od 40 pravoslavnih crkava širom sveta. Freske nisu samo ukras, one su poziv da se priđe njima i kroz njih se približimo Bogu. Svi svetitelji su iste visine, jer su isti pred Bogom i na isti način su mu pristupali.

Stari ikonostas iz 16. veka je spaljen tokom jednog od brojnih razaranja svetinje, a sadašnji ikonostas od orahovog drveta i u duberezu uradio je monah Dorotej, koji je inače rođeni Šveđanin. On se zamonašio u ovoj svetinji i tu je napravio ovaj unikatan ikonostas, iako je bio samouk. Uradio je i ulazna vrata u hramu, pevnice i sve što je u duborezu u ovoj svetinji je njegovih ruku delo. Kao najveća svetinja u ovom manastiru se čuva delić moštiju Prepodobne mati Paraskeve, odnosno Svete Petke, pa brojni vernici dolaze da joj se pomole i potraže utehu i isceljenje.

Krštenja u Kaonu su malo drugačija, iskonska i slična ranohrišćanskim obredima. Za one koji žele da obave krštenje po ranohrišćanskom običaju, postoji specijalno izgrađen mali bazen u obliku krsta. Ovaj običaj, poznat kao pogružavanje, podrazumeva potpuno potapanje osobe koja se krsti u svetu vodu, čija je temperatura i leti i zimi 11 stepeni. Veruje se da je ova voda lekovita, naročito za lečenje očnih bolesti. Nedaleko od glavne crkve pored zvonika nalazi i kapela koja je posvećena Roždestvu Hristovom. Kaona je muški manastir poznat i po isceliteljskim moćima. Relikvije i ikone koje se čuvaju u manastiru, kao i izvor lekovite vode, privlače ljude koji traže fizičko i duhovno isceljenje. Vredni monasi manastira Kaona imaju košnice i voćnjake. Poznati su po ručno pravljenim proizvodima kao što su ikone, med, rakija, melemi od lekovitog bilja koje sami uzgajaju, i vino izuzetnog kvaliteta. Ipak, najpoznatiji su po izradi sveća od čistog voska, koje se prave u različitim veličinama, uključujući i ukrasne sveće za slavske trpeze, a izuzetno su cenjene zbog svoje načina izrade i kvaliteta.