U organizaciji Komisije za rodnu ravnopravnost  i sektora za poljoprivredu, održana je tribina iz oblasti voćarstva, na temu ,, Podizanje zasada šljive“. Svetlana Kovačevič, dipl. inž. poljoprivrede za voćarstvo i vinogradarstvo i  urednica portala Domaćinska kuća, odazvala se pozivu i posetila rodni kraj, u nadi da će njeno predavanje pomoći poljoprivrednicima ovog kraja.

Prema poslednjem popisu iz 2012. godine, u opštini Raška, poljoprivedom se bavi 9.846 ljudi, ima oko 3.400 registrovanih poljoprivrednih gazdinstava.  Poslednjih godina opština Raška dosta ulaže u razvoj poljoprivrede, te su  ove godine povećali budžet za ovu privrednu granu. U 2012. godini, su  imali 35 ha pod malinama, danas imaju oko  350 ha pod zasadima ovog voća.

Najviše je zastupljeno voćarstvo i to gajenje šljive, a u poslednjih nekoliko godina, intenzivno se ljudi bave i gajenjem maline.

-Šljivi kao i većini voćnih vrsta najviše odgovara severna, severozapadna i severoistočna ekspozicija. Najbolji tereni za podizanje ove voćarske kulture nalaze se iznad 300 metara nadmorske visine.

Prilikom nabavke sadnog materijala obratiti se registrovanim rasadnicima koji su pod kontrolom nadležnih inspekcija i prilikom izbora konsultovati se sa stručnim licima, istakla je gospođa Kovačević i dodala:

Prilikom izbora sorte šljive treba biti obazriv, jer od pravilnog izbora sorte zavisiće uspeh u proizvodnji i finansijska dobit. Faktori koje treba sagledati prilikom izbora su:

– namena plodova ( prodaja u svežem stanju, sušenje, proizvodnja rakije, prodaja preradivackoj industriji, prerada na domacinstvu u pekmeze, džemove, slatko, kompote i dr.)

– lokacije gde se podiže zasad.

Naravno veliki problem prilikom zaštite imaju i voćari i pčelari. Učesnica tribine je istakla da u vreme cvetanja ne treba tretirati insekticidima, jer može doći do trovanja pčela.

Zajednički zaključak je da je stalno usavršavanje voćara, sticanje novih znanja o tehnologiji uzgoja, a i o sredstvima za zaštitu bilja, o zadrugarstvu, udruživanju, najbolji način za ostvarenje  osnovnog cilja svake proizvodnje: dobijanje visokih prinosa, uz što bolji kvalitet prizvoda, u ovom slučaju voća.

Vredi zabeležiti da su poljoprivrednici od stručnjaka hteli da čuju šta im sve predstoji u voćnjacima, koje su sorte najbolje za raščanski kraj, i kao da se udruže, i da prodaju robu kao finalni proizvod. Potrebna je edukacija poljoprivrednika, da čuju savete od stručnih lica, koliko je značajno udruživanje, kako funkcionišu zadruge, jer je to budućnost za dalji napredak poljoprivrede ovog kraja. Treba iskoristiti i blizinu Kopaonika i Golije.